Przekłady/ Traduzioni: Giuseppe Modica “Dowolny pociąg” i inne wiersze wybrane/ “Un treno qualunque” e altre poesie scelte (IT – PL)

Przekład na język polski/ Traduzionecin lingua polacca Izabella Teresa Kostka


Giuseppe Modica è nato a Modica (RG) il 13 maggio 1959. Dal 1993 ha partecipato a numerosi concorsi poetici nazionali ed internazionali, nel corso dei quali ha quasi sempre ricevuto importanti riconoscimenti ed attestazioni di merito. Nel 1998 ha realizzato l’opera monografica dal titolo “Il canto di Calliope” (editore Anselmi- Napoli). Nell’anno 2015 veniva attestata la pubblicazione del volume “Mistral” (presenti sei autori), con la parte a lui dedicata (15 poesie) dal titolo “La cetra di Tamiri” (editore Aletti–Guidonia Roma). Nello stesso anno pubblicava l’opera monografica dal titolo “Le nenie di Erato” (editore Aletti – Guidonia Roma). Nell’anno 2016 veniva attestata la pubblicazione del volume “Tramoun” (presenti sei autori), con la parte a lui dedicata (15 poesie) dal titolo “Il rapsodo e la quiete” (editore Aletti – Guidonia Roma). Nel 2017 vincitore (1° posto) del premio Grimoaldo I°, che gli ha consentito di ottenere la pubblicazione della raccolta di poesie “Echi di storia” (editore Vitale – Sanremo), ed una pubblicazione che ha rappresentato il premio speciale assegnatogli in virtù del risultato ottenuto nel concorso “Poesia, Segreto dell’Anima”, dal titolo “Oltre le spine…il silenzio” (editore Vitale – Saremo). Nell’anno 2019 ha realizzato due opere monografiche dal titolo “Canto l’amore…e te”, “Cerchi concentrici” (editore Vitale – Sanremo); nel 2021 altre tre raccolte dal titolo “Voci dentro”, “La luna sopra i tetti” e “Imperfezioni” (editore Vitale – Sanremo) che fanno parte di una collana di cinque quaderni contenenti tutti i testi realizzati nel 2018-2019. Inoltre, è stato inserito in una raccolta Antologica destinata alla scuola (cinque autori contemporanei dell’anno 2021 – rispettivamente con 10 testi), dal titolo “Solchi D’Infinito” (editore Vitale – Sanremo). Nell’anno 2023 ha realizzato l’ultima silloge dal titolo “Impagino sogni all’ombra del carrubo” (Serigrafisud Edizioni – Cosenza). Nel gennaio 2024 ha realizzato una raccolta di fotopoesie (12 testi – editore Vitale – Sanremo). È presente in numerose antologie. Ha partecipato complissivamente a 293 concorsi ottenendo 403 riconoscimenti, tra i quali:

  • 21 VOLTE PRIMO CLASSIFICATO
  • 39 VOLTE SECONDO CLASSIFICATO
  • 29 VOLTE TERZO CLASSIFICATO
  • 8 VOLTE QUARTO CLASSIFICATO
  • 5 VOLTE QUINTO CLASSIFICATO
  • 5 VOLTE SESTO CLASSIFICATO
  • 1 VOLTE SETTIMO CLASSIFICATO
  • 5 VOLTE OTTAVO CLASSIFICATO
  • 3 VOLTE DECIMO CLASSIFICATO

*
Giuseppe Modica urodził się 13 maja 1959 r. w miasteczku Modica (RG). Od 1993 r. brał udział w licznych krajowych i międzynarodowych konkursach poetyckich, podczas których niemal zawsze otrzymywał ważne wyróżnienia i dyplomy. W 1998 roku opublikował zbiór monograficzny pt. “Śpiew Calliope” (wyd. Anselmi-Naples). W 2015 roku potwierdzono publikację tomu “Mistral” (wiersze sześciu autorów), z poświęconą mu częścią (15 poezji) zatytułowaną “Cytra Tamyrisa” (wyd. Aletti – Guidonia Roma). W tym samym roku ukazała się książka monograficzna pt. “Lamenty Erato” (wyd. Aletti – Guidonia Roma). W 2016 roku potwierdzono publikację tomu “Tramoun” (dzieła sześciu autorów), z poświęconą mu częścią (15 wierszy) zatytułowaną “Rapsod i spokój” (wydawnictwo Aletti – Guidonia Roma). W 2017 roku zdobywca (I miejsce) nagrody Grimoaldo I°, umożliwiło mu to wydanie zbioru wierszy “Echa historii” (wydawnictwo Vitale – Sanremo) oraz publikację, będącą nagrodą specjalną przyznaną dzięki wynikowi uzyskanemu w konkursie “Poezja, Sekret Duszy” pt. “Poza cierniami… cisza” (wyd. Vitale – Saremo). W 2019 roku wydał dwa zbiory monograficzne pt. “Śpiew, miłość….i ty”, “Koncentryczne okręgi” (wydawnictwo Vitale – Sanremo); w 2021 trzy kolejne zbiory zatytułowane “Wewnętrzne głosy”, “Księżyc nad dachami” oraz “Niedoskonałości” (wydawnictwo Vitale – Sanremo), które wchodzą w skład serii pięciu zeszytów zawierających wszystkie teksty powstałe w latach 2018-2019. Ponadto jego utwory znalazły się w zbiorze antologii przeznaczonym dla szkół (pięciu współczesnych autorów roku 2021 – odpowiednio 10 tekstów) zatytułowanym “Bruzdy nieskończoności” (wydawnictwo Vitale – Sanremo). W roku 2023 stworzył najnowszy zbiór poezji zatytułowany “Układam sny w cieniu drzewa chleba świętojańskiego” (Serigrafisud Edizioni – Cosenza). W styczniu 2024 roku wydał zbiór fotopoematów (12 tekstów – wydawnictwo Vitale – Sanremo). Jest obecny w wielu antologiach. Brał udział łącznie w 293 konkursach, zdobywając 403 nagrody, w tym:

  • 21 RAZY PIERWSZE MIEJSCE
  • 39 RAZY DRUGIE MIEJSCE
  • 29 RAZY TRZECIE MIEJSCE
  • 8 RAZY CZWARTE MIEJSCE
  • 5 RAZY PIĄTE MIEJSCE
  • 5 RAZY SZÓSTE MIEJSCE
  • 1 RAZY SIÓDME MIEJSCE
  • 5 RAZY ÓSMY MIEJSCE
  • 3 RAZY DZIESIĄTE MIEJSCE

MORIRÒ AMOR CANTANDO

Canto al comparir
di stelle,
canto all’udir
dei passi tuoi,
e lo faccio
con lo sguardo perso
sul mare in tempesta.
Immagino note
quando immagino te,
traccio spartiti
senza parole,
scrivo canzoni
col tuo nome
tra le righe.
Tra le stelle
che vedo apparir
e tra le forme
dell’onde schiumose,
srotolo il tempo
tra il frinir
di morenti cicale
e, come lor, morirò
amor cantando.

*

UMRĘ O MIŁOŚCI ŚPIEWAJĄC

Śpiewam, gdy pojawiają się
gwiazdy,
śpiewam, słysząc odgłos
twych kroków
i robię to
ze spojrzeniem zagubionym
na wzburzonym morzu.
Wyobrażam sobie nuty
marząc o Tobie,
piszę partytury
pozbawione słów,
tworzę piosenki
z twym imieniem
pomiędzy wierszami.
Wśród gwiazd,
które widzę
i między kształtami
spienionych fal,
przeżywam czas
wśród ćwierkania
umierających cykad
i tak jak one umrę
o miłości śpiewając.


NOTTE VUOTA

Sfuma il giorno tra colori effimeri,
mentre l’eco d’onde
risuona come baci fragorosi.
Nella risacca muore la luce.

Il buio lambisce una sfiorata oscurità,
si impossessa dei respiri del mondo,
ma, come luce di candela sciolta,
si leva ad est una virgola d’argento.

Mill’altre scintille fermano il tempo
in questa notte vuota,
che proverò a colmare di solitudine,
non avendo in tasca altri perché.

*

PUSTA NOC

Dzień blednie wśród ulotnych barw,
a echo fal
dudni jak grzmiące pocałunki.
W odpływie zamiera światło.

Ciemność dotyka bliskiego mroku
bierze w posiadanie oddechy świata,
ale jak światło roztopionej świecy
srebrny przecinek wznosi się na wschodzie.

Tysiąc innych iskier powstrzymuje czas
w tę pustą noc,
którą spróbuję wypełnić samotnością,
nie mając nic innego w kieszeni.


STORIA FERITA

Cerco invano passi di chi
respira il mio stesso tempo,
spero di trovarli
sul mio stesso asfalto,
nero, triste, sul quale scorre
un torrente di sangue,
sul quale si spengono respiri,
si contano i lutti,
si stendono teli bianchi;
si, avverto nel mio cuore
le ferite della storia d’Israele.
Soffia il Simùn in Palestina,
cambierà le dune
e forse solo quelle.

*

ZRANIONA HISTORIA

Na próżno szukam kroków tego,
który oddycha mym czasem,
mam nadzieję, że odnajdę je
na moim czarnym, smutnym
asfalcie, po którym
płynie krew,
na którym gasną oddechy,
odlicza się żałobę
i rozkłada białe prześcieradła;
tak, czuję w sercu
rany historii Izraela.
Simun wieje w Palestynie,
przemieni wydmy
i może tylko wydmy.


UN TRENO QUALUNQUE

Vorrei salire su un treno qualunque,
vorrei non più recitare,
ma la vergogna è ancor troppa.
Vorrei salire su un treno qualunque
per non sentire i suoi palmi sul viso,
le scuse infondate, inventate,
le grida e gli sputi sull’arreso volto.
Vorrei salire su un treno qualunque
per non sentire i pianti,
per non asciugare lacrime
nella stanza colorata.
Mi chiedo se il mio è amore ancora,
mi chiedo cose che non so spiegare,
mi chiedo se il momento è arrivato
di salire su un treno qualunque.

*

DOWOLNY POCIĄG

Chciałbym wsiąść do dowolnego pociągu,
chciałbym przestać grać,
ale za bardzo się jeszcze wstydzę.
Chciałbym wsiąść do dowolnego pociągu,
żeby nie czuć dłoni na twarzy,
bezpodstawnych, wymyślonych wymówek,
krzyków i plucia na zrezygnowane oblicze.
Chciałbym wsiąść do dowolnego pociągu,
żeby nie słyszeć łkania,
nie osuszać łez
w kolorowym pokoju.
Zastanawiam się, czy to nadal miłość,
zastanawiam się nad rzeczami, których nie potrafię wyjaśnić,
zastanawiam się, czy już nadszedł ten czas,
by wsiąść do dowolnego pociągu.

*

Giuseppe Modica

Leave a comment